Tüm yürekler sanki kafeste mahkum
 Tutsak düşünceler herkeste maske
 Yarının silinen izinde gölge
Vicdan sorgusunda ağaçta ölüm

Mal mülk hevesinde titremiş beden
 Düş kırıntısında lekeli çizgi
Her adımda beyni yıkan kemiren
Ruhu bulantında insanlık izi

 Bir annenin ömrü delen feryadı
Kucağındaki buz tutan umudu
Avucuna dolan kesilen yaşı
Elde oyuncağın kırık bir ucu


 Yerde yatan çocuk oldukça masum
Gözleri rengarenk ve boncuk, boncuk
 Yanında kanatsız yaralı kuş cuk
anlaşılmayan bir silinmiş resim
 
 gökyüzü karanlık ve de yağmurlu
dudaklarda yarım kalmış bir sözcük
ömürde nefeste sevgiler soluk
rüzgârın esmesi hep uğultulu


Sokaklar, caddeler öylesi öksüz
Gökyüzü, yaşamlar renksiz, boyasız
Çocuklar oynasın saklambaç, seksek
Kalmasın ümitler yetim, çaresiz

 
 Güneş olsun çocuk şiddeti yıksın
  Merhamet gönülde yeşersin açsın    
Çocuk oynasınlar özgür olsunlar
 Yüzlerde çiçekler olup açsınlar