Hatam sendin sabahat
Saatler sensizliğe vuruyor
Gözlerim öğrendi ağlamayı yüzümde buruksu tebessüm
Gökyüzüne bulanmış Karanlık rüyalarıma girmiyorsun
Martılara attım senden kalan kırıntıları
Hatam sendin sabahat sende gidince sol tarafımda sızılar dindi

Kaç sefer sokaklarda sabahladım gecenin karanlığı ile ısındı hayallerim
Sokak lambalarıyla dolandı sensensizliğe rüyalarım
Sensizliğin ilk kışı düştüğünde yüreğe acı kırağı başlar
Gök gürlemesiyle toprağa düşen ilk damla ile boğulursun
Hatam sendin sabahat sensizliğin ağırlıklarını attım sensensizliğe esen ilk rüzgârla

Acımazsızca hüküm sürer kendini üzersin
Yalnızlığınla hep kıyameti koparır yürek
Denizlere taş savursun sanki yüreğine köpürmesin diye
Ama umutlarına dalga vurur götürür birer birer
Vesselam yaşadığım huzur bulduğun gözyaşına karışmış hayatına küsersin
Hatam sendin sabahat dalgalarla boğuşturan küsemediğim sendin

İçimdeki köprüler yıkılır
Çıkmaz sokakta kaybolursun
İsyanlar gözbebeklerinde gizlenir akmak ister ama dillin söylemez
İyiden iyiye kapanırsın ayrılın meyhanesine
Hatam sendin sabahat çıkmaz yolum sendin rüzgarın yönünü değiştiren değirmen sendin