Susuyorum konuşmak anlamsız geliyor bazen
Sözcükler canını mı yakıyor ağlayarak susuyorum
Yutkunurken dertleri yoruluyorum
Kelimelerin ağırlığıyla yinede susuyorum

Kalbim dağ gibi ağırlaşıyor sıkıyor nefes alamıyorum
Gözlerim baraj misali akmayı bekliyor kirpiklerden yaşlarım
Çaresizliğim yığılıyor dudağıma anlayan yanlış anlar diye susuyorum
Konuşmak anlamsız susmak imkânsız ama yinede susuyorum

Çektiklerim toplanıyor yanaklarımın altına çizgilerim
Yüreğimdeki kelimelerin hançer yaralarını hayallerle sarıyorum
Bir nebze zaman merhem sanırken dağlanırken yarınlara sarılıyorum
Konuşmak anlamsız susmak imkânsız ama yinede susuyorum

Duygularım hafifletirken yalnızlıklarımı içime atarak anılarla susuyorum
Yazarken çekilenleri hafiflerken yüreğimin ağırlıkları ile kelimelerle susuyorum
Konuşmak ihtiyaçsa susmak büyük sanatmış ben yinede susuyorum
Konuşmak anlamsız susmak imkânsız ama yinede susuyorum

Konuşurken dinleyen kulaklar sağır diller lal anlatılacakları atıyorum
Bir bulutun yükü gibi yüklü bedenim yinede susuyorum
İçimdekileri aynalara döküyorum anlattıklarımla yinede susuyorum
Susmak büyütüyor sözlerimi
 Konuşmak anlamsız susmak imkânsız ama yinede susuyorum