BİR TUHAFLIK VAR
Kafamda bir boşluk,
Aklım da
Bir tuhaflık var.
Uyku da mıyım?
Uyanık mıyım?
Bir çözümsüzlük,
Sarmalında,
Dönüp durmaktayım.
Dışarıyı izliyormuş gibi,
Bir his var içimde,
Gün ortasındayım,
Veya öyle sanıyorum,
Ama gün ,
Gün değil,
Güneşte,güneş.
Ne karanlık,
Ne de aydınlık var,
Sokaklar,
Alışılmışın dışında,
Ne haylaz çocuklar,
Ne çığırtkan,
Seyyar satıcı,
Ne de komşunun,
Dokuz canlı kedisi
Sıra kadem basmış ,
Sanki hepsi.
Hayret yani,
Mahallenin iki,
Hanım muhtarı,
Pencereden,pencereye,
Balkondan,balkona,
Dedikodu üreten,
Üftade Hanım teyze,
Ve Mücella Abla ,
Ne balkonda,
Ne camda
Bir tuhaflık var işte,
Dünü düşünüyorum,
Akaşamdan mı kaldım ne?
Bir ses yükseliyor içimden,
Sen kim,içki kim diye,
Bir yere mi çarptım,
Ya da tavan mı ,
Çöktü başıma,
Bu nasıl tuhaflık,
Bu nasıl akıl,
Gün yarım,güneş yarım,
Anlıyorum ki,
Benim de aklım öyle,
Ondan bu tuhaf durumdayım...