BUSUN İŞTE(KALBİM)
Beni anlat diyorsun,
Eş,dost,arkadaşlara,
Esen yele,uçan kuşa,
Ay'a,güneşe,yıldızlara,
Hatta;
Aylara ,mevsimlere,yıllara,
Irmaklara,göllere,okyanuslara.
Peki anlatacağım seni,
Darılmaca yok ama.
Bazen ürkek bir güvercin,
Kadar korkak,
Bazen bir ip cambazı kadar
Cesursun.
Oynak havalar benzeri,
Kah güneş gibi sıcak,
Kah buz tutmuş,
Su gibi soğuk sun.
Dümeni olmayan sandal,
Gibi oynak,
Rotasız gemi gibi,
Yalpalayıp durursun.
,Bazende akıntıya kapılmış,
Bir yolcu vapuru sun,
Ne olduğunu anlamadan,
Karaya oturursun.
Kendini beğenmiş,
Hem çok bencil,
Hem de gururlu sun.
Kimseye olmaz minnetin,
Kendin için çarpar,durursun.
Bence ,sen;
Afacan çocuklar kadar,
Yaramaz,
Ağır bir hastalık yaşayanlar,
Gibi huysuz,
Meydanlara dikilmiş,
Taş heykellerden de,
Duygusuzsun.
İşte sen busun...