Düşen Eylül
Erken mi,
Yanmış ne?
Soluk bir aydınlık,
Yansıtıyor sanki,
Sokak lambaları,
Usul usul,
Cama vurup,
Dururken,
Yağmur damlaları.
Perdenin arkasından,
Seyrediyorum,
Sessizliğe bürünmüş,
Sisler sokağını,
Boş kaldırımları,
Arsızca esen rüzğar,
Sallerken dalları,
Çisil çisil yağan,yağmur,
Islatıp duruyor,
Sokak lambalarını.
Biraz hüzünlü,
Biraz da gamlı mı ne?
Nerdeyse başları,
Bulut salkımlarına,
Erişmiş,
Kavak dalları,
Katmış önüne sürüklüyor,
Kızıla dönmüş yaprakları,
Yüzsüz su damlaları.
Yaz uykusundan ,
Uyanmış,denize,
Takılıyor,gözlerim,
Esamasi okunmuyor,
Okşayan ,maviliklerin,
Büyük telaşı var,
Limana ulaşmaya,
Çalışan,
Saatlerini hep,
Unuttuğumuz gemilerin.
Bu çılgın havaya inat,
Çiftler dolaşıyor,
Güvertelerinde gemilerin,
Aklıma sen düşüyorsun,
Umutlarımın solduğu,
Bu son gecesinde,
Takvim yapraklarından,
Düşen eylülün...
Mehmet Emin Turgut /İZMİR