ADAMLIGIM
gönlümde
nihan olan yılların
hatırası kanıyor
yalnızlıgın hüznüyle
zifiri bir keder
giyiyor yüregim
bilsen
yakılmış bir mazinin
külleri savruluyor
hala içimde
bir hüzün prangası vuruluyor
 gözlerime
sahipsiz yetim bir hıçkırık
 dügümleniyor bogazıma
isyan her sözünde
isyana çagırıyor hayalin
öyle ya şimdi
 sararmış sayfalarda
kalmış bu
sevda sözleri
ah kokardın ya güller gibi
bana
aşkımızın şarkısını söylerdin ya
sen eskiden
şimdi bir mazi olmuş
sevdamız
yinede sonbahar misali solsada yüregim
unutulmuyor o günler o sevişler
o mutluluklar
unutulmuyor
ama
seni özlemek kaybetmekmiş
seni sevmek ayrılmakmış
bilinmiyor ki
kaderin yazdıgı yazgı
bilinmiyor ki sevdigim
çıglık çıglıga gelen
o elvedan
sanki hançer gibi
saplanmış yüregime
bu ayrılıktan sonra
ugruna dökülen yaşlar
boşuna şimdi
ama kör bir cesaretle
adamlıgını giymiş yüregim
gözlerini karartmış
ve yalnızlıga
yürümüş
adım adım
hiç sormamış
geride kalan sana
sevdin mi diye
senin ne hissetigin
umurumda bile olmamış
bir kez gözlerini karartmış ya
adamlıgım
o bir çırpıda zannetmiş
herşeyin bitecegini
hiç hesaba katmamış
geceleri ve yalnızlıgı
ve o kömür gözlerini
hiç hesaba katmamış yar
uçurumun dibinde boylu boyunca
yatan bir cesaretle
af et af et sevdigim
bile dememiş
ah şu  adamlıgım....benim.
o uzaklara
çekip giderken
mücahit şen