İKİ CAN BİR HASRET
O an sesizdi yüregi helenin
gelecek olan fırtına öncesi
esti ilk yeller ilk rüzgarlar
dalından koptu sararmış yapraklar
dagıldı yerlere birer birer
ansızın geliverdi kırkikindi yagmuru
ıslandı saçları kirpikleri
yaşlandı gözleri
o an darmadagın oldu helen
yüregindeki hicranını haykırası geldi
karanlık aşkın zindanına
hapsetmişti hislerini helen
son bir gayretle sustu
sevdigi dönmesede beklemeliydi
öyle söz vermişti
serkeş naralar atarken deniz
o an yakamoz bakışlım
gel diyebildi
umurumda degil nasıl gelecegin
nasıl dönecegin umurumda degil
yeter ki gel
deniz fenerinin cılız ışıgı vurdu yüzüne
an geçtikçe bu fırtına bogdu ümidini
artık yitmişti yitmişti helen
titreyen elini kalbinin üzerine koydu
tanrım dedi ne kadar yalnız bende ki sevgi
ve dogacak bebegimiz
ne kadar habersiz herşeyden
ama hayata tutunmalıydı helen
sonu hüzün olsada sevmişti
herşeyini gelmeyenini
o erkegini sevmişti helen....
iki can için hasret kanasa da yüregin de
yaşamalıydı helen
titreyen elleriyle
gözlerindeki yaşları sildi
ve bekledi
o dönmeyenini bekledi helen

MÜCAHİT ŞEN