»»-(¯`v´¯)-» Şiir Fm Şairlerimiz ve Şiirlerimiz »»-(¯`v´¯)-» > Nimet Öner

SENSİZLİĞİN EŞREF SAATİ

(1/1)

мυαммєя αнмєт:
SENSİZLİĞİN EŞREF SAATİ
Gecenin en insafsız zamanı,
Sensizliğin eşref saati.
Yarasa olup kanımı emiyor suskunluğum
Ve tam bu an susma hakkımı kullanmak istemiyorum.
Ödünç sesler bulup feryatlar ekleyerek,
Sana sesleniyorum.
Seviyorum…
Özlüyorum…
Özledikçe öfkeleniyorum.
Tarayıp öfkemin saçlarını,
Yeniden seviyorum.
Duy sesimi kırıldığı yerden,
Gecenin sesime iliştirdiği soğuk ve öküzlüğümü de ekliyorum.
Her gün biraz daha sen olurken,
Bensizliği götüremiyorum
Ve yalnızlığın dilini anlamıyorum.
Cesaretin varsa sensizliğe gel,
Bir defa gör sensizlik nedir?
Dayanabilirsen, bende dayanırım.
Günün akını gecenin karasına çalsam bile,
Ben her gece özlemekten ölüyorum
Ve bunu hangi dille anlatacağımı bilemiyorum.
Daha akşamdan başlıyor sen sancılarım,
Gidiyorsun, ardından güneş ve kuşlar da gidiyor,
Yavaş yavaş yok oluyorum hayatın içinde.
Sonra hüzün gidecek başka yer yokmuş gibi,
Koşa koşa gelip sığınıyor gözlerime.
Ah sevdam!
Birazdan yol alırım hayalinin seyrine
Ve dünya durur, gözlerimin gözlerine çakıldığı yerde.
Yine kendimi kaybederim meçhullerde,
Daha bu gün gibi aklımda, gelişin.
Önce berrak bir gözyaşı sağanağıyla işledin iliklerime,
Sonra yüzümün ücralarında masum bir tebessüm,
Acemi bir heyecan,
Sonra yarım ağız bir gülümseme uçları pembeye çalan.
Zamanla bulutum, ağım, heybem, konağım oldun,
Ben yavaş yavaş tükenirken,
Sen büyüyordun git gide.
Şimdi sığmıyorsun gökyüzüne,
Sevdam oldun, sultanım oldun.
Sonra
Hasretin soğuk elleri dokununca  tenime, delirmişliğimin öz geçmişi,
Hayata boşvermişliğimin kayıtlara düşmeyen ana konusu,
Kendimi tüketmişliğimin manzarası oluyorsun.
Yüreğimin neresinden baksam İstanbul gibi duruyorsun.
Söylesene sevdam!
Yoksa sen İstanbul musun?
Gecenin en can alıcı deminde,
Özlemin ağırlaştıkça, uzayıp giden bir acının karartısı vuruyor bedenime.
İçime devrilen bir dağ gibi canımı alıyorsun.
Sesim varlığının en aşk kuplesine takılıyor,
Yokluğun tekrarlanıyor bütün nakaratlarda.
Yüreğinden yüreğime uzayan uçurumlardan düşüyorum,
Gözlerinden gözlerime açılan ara boşluklarda çıldırıyorum.
Hadi ağlattığın gibi sustur beni,
Kendime söz geçiremiyorum.
Mesafelere inat, elini yüreğine koy, adımı  bağır içine.
Bir şeyler söyle, istersen beni kandır,
Yeter ki kopan pamuk ipliğini yeniden düğümle hayatın ellerine.
Hadi nefesime nefesini üfle,
Beni yeniden tanıştır kendime.
Yeni bir sen bağışla, yoksunluğuma,
Bütün umutlarım göç etmiş sen sonrasına.
Yeniden yeşert umut dallarını, bir göz ucu bakışınla.
Hayatın büyüsü düşerken yüzümün sevda kesiğinden,
Bari sen susma, bir tını iliştir dilimin kanayan şarkısına.
Yada bir nota ekle,
Mesela Do’dan başla,
La’ya hiç gelmesin sıra.
Usulca sokulmak istiyorum, göğüsün bellediğim gecenin kuytusuna.
Saklanacak bütün köşeler ta akşamdan tutulmuş,
Kanıyorum dört duvarın arasında,
Açıkta kalıyorum, üşüyorum, korkuyorum.
Söylesene sevdam!
Bana yer var mı yüreğinin yurdunda.?
Nimet Öner
Elif duruşlum Kitabından bir şiirle merhaba
  Nimet Öner

Navigasyon

[0] Mesajlar