Şiir Fm | Şiirler | Şairler | Sesli Şiirler | Aşk Şiirleri | Fon Müzikleri | İbretlik Sesli Hikayeler
»»-(¯`v´¯)-» Web Ailem Dostuk Sevgi Forumları »»-(¯`v´¯)-» => ..:: Paylaşmak İstediklerim ::.. => Konuyu başlatan: svmszhylt - Ocak 08, 2014, 09:42:45 ÖÖ
-
Öyle çok istiyorum ki bir icat çıksada şu kalbimi, içime sıkışmış onca kelamı
tonla hayali hissettirse sana çünkü ben beceremiyorum nasıl anlatcağımı
bilemez oldum aslında neyi biliyorum ki artık kocaman bir boşluk, zifiri bir
karanlık, ufacık bir umudun göz alıcı ışığında ulaşılmaz bir kadın... Ve
sürekli koşan bir ben..her adımımda o ışık daha çekici oluyor fakat hiç mi
büyümez o ışık, o umut hep mi sönük kalır sanki sürümlerden bile kazanmıyor
adımlarım, çırpınmakdan yoruluyorum aldırmadan gül cemalin için gene
koşuyorum...korkuyorum artık dedim ya ulaşılmazsın... düşünmemekden
bahsediyorsun ya şimdi bana, keşke diyorum dediği gibi olsa düşünmesem o haklı
olsa sonra tekrar düşünüyorumda sen haklı olsan ben bugüne kadar burda
olmazdım zaten... kaç kere beni rüyanda gördün ? kaç kere güne benimle uyandın
suratında acı bi ifadeyle ? ve ya günde kaç defa beni düşünüyorsun napıyor
neyiyor nerde nasıl kimle konuşuyor kime gülüyor kim onu güldürüyor diye
soruyorsun kendine...Seni bilmem ama sen yanımdayken bile ben seni düşünür
olmuşum...her yerde sen varsın yani her yer soru işareti..? bu kadar
düşünmenin ruh hastalığı belirtisi olduğunu düşünürken; düşündüğün çıkıyor ve
diyor ki " bazen beni hiç düşünmüyorsun!"... Peki benim yerimde olsan şimdi ne
düşünürsün ?.. Ama yinede pişmanım biliyormusun eğer orda iki bukle şamar
yediğimde bunları duymayacaksam, kalbindeki burukluk olmicaksam, evet
pişmanım...zira yiyeceğim her hangi bişey senin o tatlı dilinden dökülen
zehirler kadar acı olamazdı... Her geçen gün bana kabüllenmeyi öğretiyorsun
gerçekleri; kalbinin benim olmadığımı, hayatında seçtiğin için değil seçtiğim
için olduğumu, bugün dursam bana dair herşeyin durcağını ve dahası... bak çok
kolay dilim dönüyor artık bunları demeye meğer gerçekden kabüllenmişim o en
başından beri içimde olan o korku hissi git gide gerçek olarak suratıma
vuruyor...ama dedim ya umut insan kendini çok kolay kandırıyor hele sensen
konu ufacık bi umudun yıkıp geçemeyeceği hangi duvar var etrafımda... artık
düşünmekden o kadar çok saçmalıyorum ki tek bildiğim senin yokluğunda hem
yüzüm hem gökyüzüm boyalı intahara..yarınlar üstüme devrilmeden
gelsen...burası gecenin olmadığı gündüzün olmadığı bi yer hiç bişeyin olmadığı
bir yerdeyim sendeyim belkide sensiz ben hiç bişeyim anlıyormusun
hiçbişeyim... hata yapma şansım yok, doğruları yaptığımda yine olduğum
yerdeyim, hiç bişeye güvenme şansım yok çünkü güvenin yok, güvenmediğin için
hayatında hak etmeyenlerin çok çabuk erişebildiği o sıfatı taşıma şansım yok
yada böyle bir "güven" bahanesi ardında kandırıyorsun beni, kendini, bizi...
İçinde senin olduğun hiç bişeyden sıkılmam ama artık kendimden sıkıldım şu
aynada kendime baktıkça hayata dair en çok istediği şeyde başarızlıklar içinde
çabalanan bu zavallı çocukdan ve beceriksizliklerinden sıkıldım çünkü yine
başaramadım bunca laftan sonra kendimi bir nebze anlatabilmeyi başarabildim mi
inan onuda bilmiyorum bunca bilinmezlik bunca güvensizlik arasında tek
bildiğim tek şüphe etmediğim sevgim neolur bidaha onu kırcak bişey deme...
bunca şeyi demem gerekirmiydi dersen onuda bilmiyorum ama beni anlamadığını
görmek üzüyor bukadar kelimenin tek bi sonucu vardı oda; ya gelde as beni
kendi karanlığıma yada tut elimi büyüyelim çocukcana, gönlümün konağında ev
sahibem ol misafirim değil diyebilmek...
-
eys bravoo bravoo