AŞK ÇOCUĞU | Pencerelerin kenarından Sarkmış tül perdeleri Pembe Evin Uçup uçup yüz sürüyorlar Karşı tepedeki manastırın selvilerine Rüzgârla eğilip doğruldukça Sardunyalar, biberiyeler, Hiç korkma Karada ölüm yok oğlum sana bugün Leylekler daldı birden göğün acentasına Gidip-gelme almak üzere Güneye hicret Sen de gel diyorlar kanatlarıyla, El sallıyorum ben de yattığım yerden Leyleklere Leylim-Leylim Diye diye Güneşle karışık bir esinti geçiyor şakağımdan Uzatıyorum elimi denizden yeni çıkmış senin serinliğine, Göğsümün, karnımın, kasıklarımın, bacaklarımın Tüyleri kamaşıyor sevinçten Uyanıyoruz sonra Dizine yatırıp beni çingene benlerimi sıkıyorsun Gümüşlü zurnası dikiliyor havaya çeribaşının Işıklar bir bahriye çiftetellisi çalıyor yüzümde Hay allah Yine tutuldum galiba Derken bir aşk çocuğu doğuyor Çırpınan denizin karnından Bu şiir Ağlarken gülüyor Ve ağlıyor gülerek Tuzlu damlalarıyla güneşin, Sözcükler yanıp yanıp sönerken Körpecik teninde Uzaylardan aparttığım yıldız bitleriyle.
| CAN YÜCEL |
|