(http://a1109.hizliresim.com/11/9/22/5252.gif)
Kâğıttan gemilere binmiştim çocukken küreklere bile ihtiyacım yoktu.
Öylesine özgür ve çokça masumdum…
O zaman susmak aklımın ucuna bile gelmezdi…
Konuşmak… Herkesle her şeyle…
Çocukça biriktirdiğim kelime haznemle öylesine zevkli olurdu ki…
O zamanlar bilmezdim yürek acısını düşünce kanayan dizlerimde hissederdim…
Onlarda birer tanık olurda yaşanmışlıklara…
Yara izlerinin geçmesine annemin sevinci kısa sürerdi hep…
Yeni yaşanmışlıklara yer açılırdı benim gözümde…
Kâğıttan gemiler yapardım çocukken…
Ben çocuktum kâğıt gemimin güvertesinde yarınımı büyüten…
Ben bir çocuktum kâğıt gemimin sancağını yüreğimin ufkuna çeviren!
Rotam deniz aşırı ülkeler olmasa da umut dolu yürekler vazgeçilmezimdi…
ben bir çocuktum kâğıttan gemilerle büyüyen...
Ve bundan hiç şikâyet etmeyen…
Kâğıt gemiler içimdeki ütopyalarım ....
Kimi karışır suya, kimi gerçeğe doğru yelkenler fora...
Ve her daim huzur ve mutluluk omuz omuza…
Birileri inanmamaya devam etsin…
Şimdi yüzüyor o gemilerin çoğu okyanusların ufuklarında...
Ve ben kâğıttan gemilerin emekli kaptanı NuRu_AyN...
Ve artık binlerce kaptanın pusulası...
Herkes bilir kâğıttan gemilerin kaptanı Sunay Akındır…
Eee her yerde ve her şehirde bu mesleği sürdürmesi gerekenler vardır sessizce…
Ve ben ” öğretmenim kağıttan gemi yapmayı öğretir misin” cümlesini her duyuşumda
hayat denilen bu gemiye bir mürettebat yetiştirme devam edicem...
ve emeklilik vaktim gelip çattığı zaman benim yerime geçebilecek bir sürü kaptanım olacak...
http://www.webailem.com/fon/3.swf
~Nuя'u_AyN~ (http://"http://www.tatliaskim.org/member.php?u=127297")