Gözlerimdeki hayalin yavaş yavaş meçhule giderken,Ben, içimde açtığın yarayı tamir etmekle meşguldüm...
Gitmeni ben istedim...Hiç söylemedim belki sana ama,Seni kendi kendime yok ettim...Seni boğduğum denizlerimin suyunu temizledim...
Ne varsa akıntıya bıraktım... Gitti...Olmayacak düşler kurduğumu fark ettiğimde,
Belki geçti...Beni esir alan kabuslardan kurtulamam sandım..Oysa sen, benim kendi içimde yarattığım bir kasırgaydın...Şimdi içim sakin...Rüzgarsız denizler gibi...Bir tufanı atlatmış...Paramparça olan birşey yokmuş gibi...Öyle masum, bir o kadar da herşeyin farkında...Seni sonsuz boşluğa bıraktığım şu zamanlarda,Kendimde açtığım yaralar olsada...Seninle bu yaraların hiç kapanmamasındansa,
Bir gün sensizlikte yok olacaklarını artık biliyorum!Şimdi yalnızlığımıda alıp yanıma,
Kendi köşeme çekiliyorum!
Beni çaresiz arayışlarını ordan izleyip,
Senin hayatından kayboluyorum...Ben artık sensiz denizimin ufuklarına doğru yola çıkmışken,
Arkama dönüp bakmıyorum...Bakarsam gidemem biliyorum...Şimdi sana bir veda bile etmeden,
Hoşçakal demeden...
Yeni hayatların denizlerine yelken açıyorum!!!
alinti