“Ya topla yaralı kırlangıçları
Ya da bu vefâsız şarkıyı bitir”
Ben aşka inanırım, en koyusundan…
“Şükreden bir kul olmayayım mı?” deyişindeki, “Bugün size kınama yok!..” deyişindeki, “Sen beni affedinceye kadar senden af diliyorum.” deyişindeki, “Refik-i â’lâ” deyişindeki güzelliği tanırım...
Ben aşka inanırım, en koyusundan…
Ayrılığına ağlayan hurma kütüğü Hannane’yi, rihlet-i nebî -sallallahu aleyhi ve sellem- üzerine başını alıp dağlara kaçan devesini, Ömer’inin elini kılıcına atıp “Kim o öldü derse...” deyişini, Ebubekr’inin sükûnetini anlarım... Ve Bilal’inin, yıllar sonra ilk kez ezân okurken “Eşhedü enne Muhammeden” kısmına gelince bayılmasını...Ben aşka inanırım, en koyusundan…
İnanırım şem/mum yakar sevda ateşini, sever pervâneyi de pervâne yanmaya başlar sevdâ ateşinde... Seviyorsak seviliyoruz demektir, inanırım.
Hadi sevilmiyoruz diyelim, platonik yani, ben aşkın gücüne inanırım, insanı onaran, besleyen, büyüten, olgunlaştıran...
“Niçin, niçin, niçin
Kuyuya düşen çocuk niçin ölmesin”
Ben aşka inanırım, en koyusundan…
Başını göğsüne koymak, saçlarını okşamak, ellerini tutmak, dizlerine yatmak iksirdir, bilirim.
Ben aşka inanırım, en koyusundan…
“Hakk’ın sınırlarını çiğnedik, ondan ayrıldık” diyene gülerim, ne yapsın Hak senin kirli sevişini? Kemikli, eksikli, yamuk sevişini...
Gül kokulu bohçalara sarılıp ebediyete uğurlanan sevdalar var, hiç kavuşmamacasına... “Onlar ki Allah anılınca kalpleri titrer” diye, “İman edenlerin Allah’a olan sevgileri ise çok daha fazladır...” diye övündüğü sevdâlıları var.
Bir de şu var: Öyle güzel seviyorsun ki, lâyık olmayanda zâyî olmasın diye perdeler çekiliyor araya… Ama “Benim olsun, benim olsun” diye yapışınca kâğıt peçetelerle empatimiz kuvvetli oluyor…
Yine de kimse susarak terk edilmeyi beceremiyor… Terk edildiğinde susmayı… Sussa hikmetin sesini duyacak oysa… Ya ağıt, feryat; ya sitem, intizar… Ne yana baksam… Bu ne çok gürültü Rabbim!
“Al yaramı, bas bağrına”
Ben aşka inanırım, en koyusundan…
Sev ve vazgeçme! Madem sevdin, nasıl unutursun; sevda yüreğe işler, yanık yarası gibi... İzi kalır muhakkak... Sev ve bırakma, sadâkat bereketlidir, Hakk’ın yardımına mazhardır, bırakmayan bırakılmaz.
Kim ki, gözükara sever, aydınlık bir alınla çıkar mahşer meydanına…
Ben aşka inanırım, en koyusundan…
İnciteceğime canımı veririm, “Onun ayağına diken batmasın da varsın ben canımı vereyim.” diyenlerin kor ateşten sevdâsını duyarım içimde…
İncitenler sevilmezler, yardım da görmezler.
Bir kez yabancılık koyduysan araya, asla tekrar sevgili olamazsın!
“Telgrafın tellerini arşınlamalı
Yâr üstüne yâr seveni kurşunlamalı”
Ben aşka inanırım, en koyusundan…
Böyle gördük çünkü ruh atalarımızdan... “Seviyoruz, hayatımızın iyiliği o yüzden” dediler. “Aşk imiş her ne var âlemde” dediler. “Yaratılanı sevdik/yaratandan ötürü” dediler. “Dostun evi gönüllerdir” dediler.
“Ya ben İstanbul’u alırım, ya da İstanbul beni” dediler.
“Üzgün müyüm dedin
Yoo, hayır, merak etme sen beni
İyiyim, iyiyim…”
Ben aşka inanırım, en koyusundan…
Şarkılara da... “Olmaz meleğim, böyle bir aşk” deme, “Üzülme sen meleğim, gün olur kavuşuruz” deme, “Elbet bir gün kavuşacağız/
Bu böyle yarım kalmayacak” deme... Üzümün kızı deme bana...
Ben aşka inanırım, en koyusundan…
Bilirim, sevenler çılgınca, fedâkârâne, vefâkârâne sever ve sevgili, saçlarını savurur, dönüp gider!
Gitme! Gitme!
http://www.webailem.com/fon/33.swf
Nurullah Genç.
İsmet Özel.
Murathan Mungan