benim hiç sapanim olmadi anne,
ne kuslari vurdum,
ne de kimsenin camini kirdim...
çok uslu bir çocuk degildim ama,
seni hiç kirmadim, hep boynumu kirdim.
ben hayatim boyunca
bir tek kendimi vurdum! ..
suskun görünsem de,
firtinali ve magrurdum anne.
bir mizrak gibi,
aynada hep dik durdum anne! ..
ben sana hiç bir gün laf getirmedim,
leke sürmedim.
ama gögsümü çok hirpaladim,
kalbimi çok yordum...
ben hayatim boyunca, en çok kendimi sordum! ...
benim hiç sevgilim olmadi anne,
ne bir yuva kurdum,
ne bir gün sansim güldü...
öpemeden bir bebegin gidisini,
tükendi gitti çagim...
kimi yürekten sevdiysem,
yüregini baskasina böldü...
bir muhabbet kusum vardi,
o da yalnizliktan öldü...
sen beni gögsünde
hep acilarla mi sogurdun anne?
yoksa evlat diye,
koca bir tas mi dogurdun anne?
eziyet degilim, zahmet degilim,
musibet hiç degilim;
bir senin mi balina sinek kondu, söylesene!
dogurdun da beni,
ne ile yogurdun anne?
benim hiç hayalim olmadi anne...
ne seni rahat ettirdim,
ne kendim ettim rahat...
BIR MUTLULUK FOTOGRAFI BILE ÇEKTIRMEDI BU HAYAT!
kaybolmus bir anahtar kadar
sahipsizim anne...
ne omuzumda bir dost eli,
ne saçimda bir sefkat...
say ki yollardan akan,
su faydasiz çamurdum anne...
say ki islanmaktim, üsümektim,
say ki yagmurdum anne!
bunca yildir gözyaslarini,
hangi denizlere sakladin?
oy ben öleyim,
SEN BENI NE DIYE DOGURDUN ANNE? ? ?
Yusuf Hayaloglu