Tutunmuşken sesine; düşmek kadar yaralı, düş kadar yalan!
Başa dönmenin tutar yanı yok, devam etmenin geleceği…
Vazgeçmenin eteği örttü gecemizi.Açarsak gözlerimizi, biri ölecek!
Kapattıkça ağlıyorum! “Ya ben” diyemeyeceğim kadar suçluyum bu gece…
Bitmez vicdan hesabımda ağlıyorsam, hayvanlığımdan!
Vazgeçmenin mümkünlüğü, bir kadının korkusunda.Kendi korkusuzluğumda erdemsiz bir duruş, şeytansı bir inat!
İnsan olmanın sihrini, bir aşkla bozmuşum; haberim yok!
Çocuk gülüşüm sinsiliğimin maskesi, anlamlı kelimelerim hilelerimin kılıfıymış; haberim yok!
Vazgeçmeden de yaşanabilseydi bu sevda! Hak yemeden haklıca, kural yıkmadan legalce
Ve boynumuza vebal almadan helalce…
Vazgeçmenin öncesinde, vazgeçilmenin içindeyim!
Sen bir adım sus, ben koşar adım susarım.
Konuşmadan yaşarım, ölüm sessizliğimi!
Kahraman Tazeoğlu