Düştüm de ıslandım bi avuç gözyaşımda,
Kendi yağında kavrulmak desen, kendi elime bile 'el' oldum,
Evet , bunu ben istedim,
Gördüm dedim,
Aynada baktığım, ben'in doğrultusunda uzanan hasretmiş,
İzi kalmış bi nişanın vücudumda sahipsiz kalması, doğumumun senden önceki ilk lekesi.
Bunu ben istedim..
Tuttum dediğim ,hayatın kırılgan noktasıymış,
Avuçlarımın içinden kayıp giden bi hayatın,Yokluğun'un seneryosu olduğuna baka kaldım.
Ölüp giden hatıralara iz olsun diye yazamadım sahibinin adını..
Sen, adı anılmaz olan ,an'sızı'n gelip-giden bir kıyametin sûr'a üfleniş biçimisin,
Öl-diril..
Hadi,şimdi gönlündeki Sûr'a üfle
İçimdekiler kıyameti yaşasın
Bunu ben istedim..
Anlatmak istedim,
Hikayenin en karanlık mağrasındaydım
Şu kalbimin beklentisiydi
Seni O Zât'ı koruyan hayvana benzetti,
Afedersin hataydı..
Sen , Peygamberimizi koruyan o mübarek örümcek kadar olamadın,
Kendi odamda yokluğuna savunmasız bırakmaktı emelin..
Bunu ben istedim..
İstediğim
Yanlızlığımın ömrüne ,örümcek olmandı..
Af'edersin hataydı..
(Emre Volkan ASLAN)