An gibi
düştün yüreğimin
tam da ortasına,
bir şarkının
son nakaratı gibi
dilime dolandı suretin,
yaktık birer sigara
ben ona baktım
o bana
kim mi ?
yalnızlık desem...
Bu son gecem
seziyorum,
ılık rüzgarlar çarpıyor
yüreğimin derinliklerine,
bıçak yarası gibi...
artcı depremler
yaşıyorum sanki,
saplanıyor sızısı
tüm bedenime.
ansızın
kaşla göz arası,
akıtıyor zehrini
adı mı ?
kader...
Bir gölge
sorgunun omuzlarında
pencereme yaklaştı,
''an gibi''
yüreğime işledi
soğuktu nefesi...
buz tutmuş saçaklardan
beni seyre dalmış,
üzerine çekip giymiş
umutsuzluğun siyahını.
kim mi ?
o kahrolası
ve hain geceler...
an gibi
zaman
ters düz oldu,
yüreğime
buz düştü sanki,
kımıldıyamadım
sadece hissetim
ölümün soğukluğunu.
volta attı ensemde
bedenimi sarmaladı,
ruhumu gördüm
bocaladım...
ansızın
azrailin kanat çırpması
kulaklarımız da çınladı,
donup kaldık
yalnızlığımla.
yine ben ona baktım
o bana baktı,
bir tarafımız cennet
öte tarafımız cehennem,
sonrasımı ?
hatırlamıyorum...
Polat Tek
22.04.2014