on çağrımdır bu..son iç çekişim
Bütün beklentilerimi terk ediyorum bu akşam
Ya artık gelir bekletmezsin...yada artık beklemem...
Bu akşam son kez senli düşler(d)e düş/üşüyorum...
Yılların senli yorgunluğu var üzerimde...
Beklemeninse çaresizliği...
Her kalabalıkta seni aramaktan ve her yüzde seni görmeye çalışmaktan yoruldum artık...
Her cadde bir yokluk..her sokak bir yalnızlık bu şehirde
Her adımda uçurumvari bir boşluk
Her adımda geriye dönüp bir bakış...her bakışta sessiz bir haykırış...
Kendime bile itiraf edemezken yokluğunu dilim nasıl söylerdi olmadığını...
Bilmek istemesemde biliyordum aslında gelmeyeceğini..
Senli kelimeleri yutup avuttum kendimi...
Kendimi acıttım...
Her şarkıda seni söyleyip her şiirde seni okudum..
Seni büyüttüm...beni kan/a/dım...
Bu kentte ne çok bekledim seni bir bilsen...
Ve gelsen..şimdi gelsen...ve okusan...ve duysan...
Senli kelimelerimle oluşan üç noktalı senli cümlelerimi...
Ey yaar...!
Son çağrımdır bu sana..son iç çekiş...bu son bekleyiş
Suskun bir gecenin ardından sesleniyorum sana.
Sesime gel...gel ve bul beni..
Yoksa bu son bekleyiş...yada ilk ve son elveda...Ey yaar..!