Bilmeni İsterdim
Ayrıldıktan sonra fark ettim ki sevgilim
Sensiz uyuyamıyormuşum geceleri ben
Uykularım tutmuyor, bırakmıyor özlemlerin beni.
Sabahlara kadar kıvranıyorum, dönüp duruyorum yatağımda.
Düşünmek istemesemde seni
hayalin geliyor devamlı düşlerime
kendimle mücadele ede ede yorularak uyuyorum sabaha ezanına doğru
Sen yoksun diye gitmekte istemiyorum evime.
Zaman zaman geceyi masam da, şiir yazarken geçiriyorum bu yüzden.
Daha kalemi alır almaz akıyor gözlerimden yaşlar.
Kalkıyorum o zaman masadan, sitem ediyorum kendime;
‘’Yine mi Ahmet yine mi’’ onsuz şiir yazamadın.diye
İçimde kıyametler koparken, dayanamayıp kapatıyorum dükkânı,
Düşüyorum yollara sensiz , sessiz ve usulca…
Ellerim cebimde, hasretin yüreğimde,
Dudağımda dertli bir şarkı eşliğinde Ulaşıyorum evimin kapısına.
girince içeri göremeyince seni o zaman anlıyorum gittiğini,
Yine de eskisi kadar üzülmüyorum artık.
Rutin oldu sensizlik bana…
Ama elimde olmadan çok özlüyorum seni
Bazen öyle özlüyorum ki
Bir an da içleniyorum, gözlerim doluyor.
Utanmasam çocuklar gibi ağlayacağım milletin içinde.
Sıkıyorum kendimi,
Akma diyorum, akma ey gözyaşım.
Ben kendimi sıktıkça içime akıyor gözyaşlarım.
İçin için özlüyorum seni sevgilim.
Bazen diyorum ki sevse ayrılmazdı benden,
sahip çıkardı sevgisine
Sonra da sevmiyor işte sevmiyor diye
çocuk gibi mızmızlanıyorum kendi kendime.
Anlayacağın seviyorla sevmiyor arasında yaşıyorum hayatımı
Tüm hata benim biliyorum,kimseyi suçlamak doğru değil
Baştan bilmem gerekiyordu,
Benim seni sevdiğim gibi Senin de beni sevmeni beklemenin yanlış olduğunu
Benim Sana inandığım kadar senin de bana inanmanı beklemem
Çok büyük hataydı…
Ama yine de bilmeni isterdim; seni ne kadar çok özlediğimi
Muammer Ahmet Sağlam