yaşamaktan korkmayacaksın derdi babam
sessiz sessiz yudumlayacaksın acıyı
yaşlı anaları kadar Anadolu’nun çilekeş olacaksın
katlayıp koyacaksın gözyaşını mendiline
sızlanmayacaksın
solmasın diye şafağı doğan günün, umut çoğaltacaksın dilinin altında
bir sözcükle buzları eritecek, toprağa cemre düşüreceksin
aydınlığın güllerini dikip hayatın güneşsiz yanına
çeliğine çifte su vereceksin
yaprak olup dal ucunda yeşereceksin
karışacaksın erguvanlara
coşacaksın
ağıtlar yakmak yakışmaz sana
aynaları kıracaksın, daha ilk adımda vuracaksın ölümü
bencilliğin umudunu, hırsın sevincini yenip
bir çocuğun canına can katacaksın
ilenmelerin olmayacak, girmeyeceksin ince hesaplara
geçeceksin yılanların, yalanların yaşadığı sokakları
saçaklarında maviler sarkan çatılara konacaksın
korkmayacaksın
şeytan kovalasa da gölgeni, mermerleşse de güvendiğin çehreler
değişse de ağızlarda yarınları anlatan sözler
asiliğini takınıp kalbini tutacaksın çeşmenin gözesine
yudum yudum içip iyimserliği dudaklarından bal akıtacaksın
nefesin sıcaklığında demlenerek gönlünün dolduğunu hissedeceksin
böleceksin kalbinin atışını hecelere, paylaşmayı bileceksin
“seni seviyorum” diyeceksin yüz bin kere
vedalaşmaların kalıcı olmayacak, yaslanmayacaksın keşkelere
yasaktır adam öldürmek, insan olan insanlar için, yıldızlar kadar uzaktır
alacaksın bütün dünyayı insanlığın yatağına
yaralarını saracaksın
taşlara tutunan yosun olmayacaksın
kusursuz, sorunsuz, dupduru aralayacaksın cennetin kapılarını
her coğrafyadan bir renk alıp hırkalar öreceksin
giydireceksin yurdunun sırtına
susacak savaşlar, dinecek kıyımlar
canlardan can yolunmayacak
göreceksin
gri öyküdür tarih, eşeledikçe zül, eşeledikçe küldür
akrep girmesin, zehir düşmesin diye uykularına
sunaklara yatmasın diye çocuklar
uçurtmalara kanat olacaksın
beyaz gezgini olacaksın Mezopotamya’nın
gezdireceksin yorgun ezgilerin özlettiği yerleri
baharlar getireceksin
baharlar geçireceksin çiçekli dağlardan
yıllar yalnızlıktan kaftanlar biçse de, kaya gibi çökse de üstüne
aziz bir su parçası olacaksın, takmayacaksın yaşını kafana
hazzını tadacaksın kendin olmanın
ayıplı yüzle dolaşmayacaksın, semaha duracaksın turnalar gibi
bir hücreni taşır gibi avuçlarında, taşıyacaksın ciddiyeti
künyen meşrebin olacak
göreceksin
kibarlık olsun diye iki büklüm ona selam
buna temenna etmeyeceksin, gülmeyeceksin zoraki
ve hayatın her karesine dizip formaliteyi
yanlış fotoğraflar çektirmeyeceksin
titreşmesin diye dallar, dökülmesin diye kuşlar
damarda bıçaktır kuşku, yıkıp tabuları devrimler yapacaksın
dönmeyeceksin bozuk plak gibi geçmişin yörüngesinde
kin ve nefretle mayalı divanı, fermanı, şahı, şahbanı yıkacaksın
kurup cinnetin saatini; şıhları, şahları gömeceksin toprağa
yaslanıp inancının omurgasına
güneşi doğurup ay ışığı yaratacaksın ellerinde
salına-büküle akacak suyu aydınlığın
geçti tapınma çağı; yüzün ak, alnın açık olacak
sırtını dayayacaksın barış öpen rüzgâra
dokunduğun her yer kırmızı karanfile duracak
zaman aşka duracak
içindeki sevgiyle
yok olacak karlı kaygılar
ne liman arayacaksın sığınmaya, ne iskele göğsüne uzanmaya
ne de gemilere yaslanmış sandal olacaksın
bel bağlamayacaksın eğreti sevdalara
erdemsizler birbirini mayasında barındırır
gömleğe yaka, eteğe dantel, masaya örtü olmadan
aldanmadan şarabın rengine, sıktın mı suyunu çıkartacaksın taşın
demire tutulan ateş olacaksın icabında
eritip yok edeceksin ikircimliği
sen ki korkusuz, sen ki atak
ama yalın ama yalınayak, varsın olsun
yüreğin gardiyanın olacak
göreceksin
*Müsadenizle*
Müsade Özdemir