(http://i1104.hizliresim.com/2011/4/28/6474.jpg)
Yokluğunun girdabında kaybolurken en derinlerde sana dair Şarkıların melodilerini işitiyorum hala.
Dudaklarımda belli belirsiz bir tebessümle mırıldanıyorum bir şeyler.
Bir acı çörekleniyor yüreğime ansızın. Ardından kurduğum sayısız gitme diye başlayan cümleler beynimde yankılanıyor.
Uyanıyorum sana dair uykuların en ağır olanından. Öylece etrafı izliyorum bir süre, havada asılı duran sensizliğin kokusu işliyor yüreğime ağır ağır…
Bir zamanlar gidişini izlediğim pencerenin önünde gittiğin yollara dikiyorum ağlamaktan yorgun düşmüş gözlerimi. Sonbaharın izleri kaplamış her yanı. Ağaçlarda son bir umutla hayata tutunmaya çalışan yaprakları izliyorum.
Yüreğim titriyor kendi gibi olacak sonları diye. Sende ansızın esen rüzgarın önüne bırakmadın mı yüreğimi alacağı yaraları düşünmeden…
Yorgun düşüyor bedenim her saniye sensizliği yaşamaktan. Öylece bırakmak istiyorum boşluğa. Kim bilir belki de bu deli rüzgar alırda yanı başına koyar. Son nefesimi gözlerine bakarken varlığını yüreğime işlerde öyle veririm. Kim bilir…
Gözlerin geliyor aklıma, uçurum gözlerin. Kaç defa kayboldum içinde hatırlamıyorum. Ne zaman soğuk duvarlara dalsa gözlerim sana dair resimler canlanır duvarlar hayat bulur sanki. Yüreğim yüreğinle dans eder son nefesine kadar…
Sensizlik… Ölümle yaşam arasında ince bir çizgi…
Yokluğun ne zaman ağır gelse yüreğime, yüreğimden çığlık olup kaleme dökülüyor hüzün…
http://www.webailem.com/fon/1.swf