(http://3.bp.blogspot.com/-9u-pCnNpE-s/T_X0MIhL4lI/AAAAAAAABpU/5-ON6WGHRRQ/s1600/womenk3059nzy5.jpg)
Taşıyamıyorum sensizliği yokluğunu hissettiğim zaman hayat çok ağır ve zor geliyor sensizlik acıtıyor içimi ağlatıyor beni kanatıyor dudaklarımı sensiz yorgun cümlelerim satırlarım öyle koyuki yokluğunda kendime gelemiyorum nede seni getirebiliyorum sensizlik ağır geliyor bedenime benliğimin bir parçası yok oldu yüregim yarım kaldı sensizlik öyle büyüdüki içimde bana yer kalmadı yüreğimde boşluğunu doldurmak için uykusuzluğum kabuslarım yarıştı yerini mutsuzluk umutsuzluk çaresizlik aldı gülümsemem gitti yeri gözyaşlarımla doldu en acısıda sensiz kaldım sensiz kaç gece eskittim kaç şiir yazdım yüreğimde depremler nedenini bilmeden dalıyorum boşluğa sen geliyorsun aklıma kalbimde bir sızı var yorgun düşüyorum sessizce usulca hissetirmeden kimseye her gece umutsuzluğa yine herkesten gizli damla damla kahroluşlar yine yağdı yağacak düştü düşecek damlalar yaş süzülüyor bulutlara meydan okurcasına yok oluyorum ölüyorum yokluğuna yanıyor yüreğim gözlerim hatta dudaklarım sensizlikten tenim kavruluyor aklım gidip geliyor sus pus oluyorum her anımdasın her an aklımda nerde olduğumun bir anlamı yok göz kapaklarım ağrıyor artık gözyaşlarımı tutunamıyor kirpiklerim dudağımda sözcükler asi söz geçiremiyorum dilime susuyorum çok şey birikiyor dilime ben yine susuyorum hayat ve ruhum ne garip yüregim kırılgan ağlıyor gözlerim hayatım paramparça hep kasırga hep fırtına sürüklenip duruyorum nereye gittiğimi bilmeden yol alıyorum yüreğim sancıyor beynim uğulduyor uçsuz bucaksız bir yoldayım her seçimim yanlış sanki gözlerim kançanağı akacak yaş kalmadı ben bir hiçim ben buyum atmayan yüregim ruhsuz bir bedenim ile bile bile ölüme yürüyorum ruhum bir deri kemik donuk bakışlarımla uğursuz yolu takip ediyorum mutlulukların arasından yosun tutmuş hayata yol alıyorum duygularım yok umutlarım kalmadı aynaya baktığımda hiçbir şey görmüyorum bağırmak İstiyorum çığlık çığlığa uzun bir gece olacak bu gece bu sabah kalktığımda isyanım hüznüm vardı üstümde uyandıgımda içimdeki ben yolunu kaybetti bu gün zor geçecegi belliydi gözyaşlarım yarın yeni bir gün güzel olacak diye her söylediğinde direnecek gücüm giderek azalıyor ne kadar ömrüm kaldı bilmiyorum kalmakla gitmek arasında bitmeyen bir nöbetteyim ölümle yaşam arasında bir yerdeyim uykusuz geceleri kapkara boşluğun içinde döküyorum gözyaşlarımı etrafımdaki soğuk ve dilsiz duvarları yüklendim üzerime yüreğimin kaldığı yerde yaşıyorum :