dosta varmayınca düzelmez bu hal
acı yeriz, dostla neden yenmez bal
tatlı can ki neden acıyla biter
ey gönlüm sen ırak kaçma dostla kal
uzaklara kaçmış neden hasbihal
uzanırken kırık onca güzel dal
öyleyse bu ömrü uzak ile sal
ey gönlüm sen ırak kaçma dostla kal
at için gerekli olur elbet nal
bizde hiç düzelmez bu gidişle hal
ey canlar gönüller içine sen dal
ey gönlüm sen ırak kaçma dostla kal
insan kadri bilen hiç dosttan kaçmaz
bir dosta varmadan geceler yatmaz
dostun sırrı varsa kimseye açmaz
ey gönlüm sen ırak kaçma dostla kal
ağzı olan boşa konuşur durur
işi gücü insan gönlünde vurur
çıktığı her yolda yürümez kurur
ey gönlüm sen ırak kaçma dostla kal
kul mehmet'im dostla biz yaşar olsak
el ele olsak derde çare bulsak
insan kadri bilsek sırt sırta dursak
ey gönlüm sen ırak kaçma dostla kal
Mehmet Aluç-Kul Mehmet