(http://www.edebiyatdefteri.com/resim/resimli_siir/buyuk/1080302.jpg)
İçimde kopan Bu deli fırtınaları
Kim nerden bilecek ?
Benim yüzümden
Kimse mutsuz olmasın diye
Bir dünya yarattım kendi içimde
Adınıda mutluluk koydum
Bir dünya yarattım oda benim oyunum
Hiç birşeyin sebebi ben olmayayım diye
Kendimce bir dünya yarattım kendi içimde
Onunda adı yalnızlık
Kendimce mutluluk oyunları oynadım
Adınıda mutluluk koydum
Bu oyunum yetmedi
Ben beni buldum kendi dünyamda
Ve bir gün baktım ki
Ben param-parça olmuşum
Bu hayatta Tutunacak ne bir dalım
Nede bir kimsem kalmış yalan dünyada.
Bıraktım kendimi yanlız dünyama
Meğerse beni teselli edecek
Tek birşey yokmuş hayatımda
Bu keşmekeş dünyada
Allak bulak olmuşum zaten
N/olur fazla gelmeyin üzerime
Kendimi aramaya çıktığım bu yolda
Fazlasıyla yorulmuşum ben
Bu hayatın darbelerinden
Artık yılgınım ve bitkinim şimdi
Bir köşede saklandım ağlıyorum
Bu Asi kız
Kimsesiz bi-çare
Sahipsiz bir kedi yavrusu gibi
Bir köşeye sinmiş
Sessiz sessiz ağlıyor çaresizce
müzeyyen yavuz