(http://www.edebiyatdefteri.com/resim/resimli_siir/buyuk/1079826.jpg)
Nasiplendiğimde kıyamet kopmakta
Oysaki usun ilk ilkesi,
Yine sahipsizliğin feryadına kilit vurduğum
Fevri bir yürek sesi
Hem de ellerimle mabedimi yıktığım.
Konuşluyum asil bir gölgede,
Dipçiği tüm sırlarımın
Gayri ihtiyari seçtiğim üç beş imge.
Şimdi sussam ve çekilsem köşeme,
Feryadın biri bin para,
Cebelleştiğim dokunaklı tezahüründe yüreğin
Bir nebze de olsa sükûtu dilediğim.
Tüm hezeyanda saklı aslında o mevzu;
Kerem’in diğer yarısı mademki ölümüne sevda,
Kim kaybetti de indinde makberin,
Yetmedi mi üstelik anıp anıp da gömdüklerim?
Kayıtsızım bu gece,
Zifiri yoksunluğun yeknesak hüviyeti;
Verip de alamadıklarımdan mı soracağım yoksa tüm hesabı?
En kıvrımlı hüznü yaşıyorum doya doya,
Gücümün yettiğinin yüzü suyu hürmetine
Yine dilimde takılı sayısız tekerleme:
Aklımın figanlarında
Yalıtılmışlığımın gölgesi,
Kayıp giden son yıldızın da yine
Bana kesilmişken faturası.
Bir demde saklı madem ölü yarımın tescilli hikmeti,
Yarında mı gizlenmeliyim
Yine yok sayıldığıma dair geçmediğim kayıtlarına
Yeryüzünün, bir de mutluluk ulaşmamışken o yıldıza,
Adımı dahi unuttuğum açmayan çiçek bahçemde.
Gönülde saklı ferman,
Kalemde ise belli belirsiz bir derman
Yine aralıksız nakşettiğim,
Saklı sırları mı da sükûtun en derinine gömmeliyim?
Gidip de dönmeyen kim varsa;
Bir de var olup gitmeyi marifet bilenlere
Geride kalansa derin bir hutbe
Yine içmeye doyamadığım.
Fısıltıların gıyabında bir sükûtun da özlemi;
Temenninin çok ötesinde bir de yüreğin tok sesinde
Asılsız bir hezeyan yine,
Gönle o sitem üstelik yerli yersiz;
İndinde rahmetin tokuşan benlikle
Tüm hasbıhal yine toz konduramadığım güncemde.
Tekil bir beyan:
Andıklarıma rahmet zulüm ise harcım mı?
Hâşâ!
Hakka sunumumda sadece kırık bir lehçeyim,
Konuşmayı özlediğim hangi yürekte saklı isem,
Bir de görüp göreceklerime okuduğum sitem
Kadar kayıtsızım.
Olmazın oluru bir düşte kaykılmışlığım yerli yersiz
Açık unuttuğum penceremde
Bir tabur özlem belki de nakşeden
Aşka ansız bir yergi
Suretimde yenilgi,
Kanımda ne çok kıvılcım
Ölümüne tetiklerken ömrü
Edindiğim o son rütbe.
Hiçliğimi öğütüyorum,
Düş birikintilerimden kalan son zerreler belki de.
Tüm sessizliğin de figanı yine
Saklı kayıp rotamda:
Kâh eksiltili cümleler,
Kâh darmaduman olmuş aklın çatıl kaşları.
Eziyorum teker teker ölümlü yürek sesimi,
Duymamalı kimse… oysaki
Çok geç,
Vakit çoktan oldu ömrün yarısı.
İçselleştirdiğim hayallerimle ölümüne nikâhlıyım
Bir de adını bilmediğim kutup yıldızımın nidalarında
Rast geldiğim mabedimin kırık parçaları:
Eğilip yere elimle tek tek toplamaya kalkıp da
Kalan yarımın da yok olduğu o hengâme yine
Varlığımın uzamında tok bir yürek sesi.
Tıp tıp akıyor gözün nameleri,
Ellerimde az çok isyan,
Neye delalet ola ki bunca sessizlik,
Demenin bedeli belli ki
Yerin dibine geçtiğim ayak sesinde evrenin
Bir de soyutlandığımın bilincinde
Yufka yüreğin eremediği mertebe yine
İstikameti kayıp bir sevdada terk edilmişliğim.
Üstelik ansızın gönül kubbeme örttüğüm örtünün
Büründüğü izdiham olsa olsa
Sebepli sebepsiz tüm sevmişliklerim;
Artık hangi aklı evvel fani ise
Aşkın yüzü suyu hürmetine.
Kayıp bir miladın da peşinde bir göçebeyim belli ki;
Anmadıklarına rahmet okumaz mı insan, demelerine
Tüm isyanım:
Yanlı yansız tüm kelamım yine peşi sıra imlerin
Ölümün tehdit ettiği bir ferman kadar kayıp bir bildirge
Daha beyan etmediğim ne ise:
Belki yarın belki asla
Belki de olmamasını dilediğim bir matemde tüm suretim,
Gördüklerime kani,
Göreceklerime de Eyvallah,
Artık kader ne zaman dilerse,
Belki de mutluluğun pençesine düşme telaşım,
Gidip gelmelerle bozmuşken aklımı.
Gülüm Çamlısoy