(https://scontent-otp1-1.xx.fbcdn.net/v/t1.0-9/16864482_1764224630572295_3399776122186316767_n.jpg?oh=dfb3a210c5f3e84379f32300a5a28ec8&oe=593617FF)
Küllenen duyguların son kıvılcımları karanlıklardan yeni bir şafağa sıçrar ve öyle bir ateş yakar ki yedi dağın arkasından gözükür. Ne çok isteriz yangına gebe kuru bir yığın misali olan kalbimize, böyle bir kıvılcım ışık gibi sızsın.
Lakin neden korkarız, ateşin bizi yakacağından mı? Ateşe dayanamayıp hata yapacağımızdan mı? Yanıp şekil değiştireceğimizden mi? Ya da alışık olmadığımız güzel duygulara alışacağımızdan mı korkarız?
Oysa gelecek korkakların işi değildir, gelecek cesur davrananların kazanacağı ve yaşayacağı bir arenadır. Gelecek risk üstlenenlerin üstünlük göstereceği bir mecradır.
Küllenen duyguların son kıvılcımları kuru kalbime dokunduğunda, yangından korkmam ben. Küllerin başında üşümek yerine, yeni bir yangında ısınmaya cesaret gösterir, risk alırım ben.
Nasıl geceleri uyuyamayanlar gündüzleri acılarını eritemeyenlerse, küllerin başında üşüyenler ise geçmişe takılı kalanlardır.
Mirza Tazegül