Kırık gün ışığı
Ufalanmış bulutlar gökyüzüne
Seni sorar mavi
Seni arar gözlerim kapanırken uykudan
Değil umutsuzluktan doğan her çile
Suyun kalbine değer ellerim
Uzak tepelerde yamaçlarında
Dallar çıplak
Kuyular dolusu kar
Kırlar sessizliğin kıyısında
Siyah tüm renkler
Şarkılar sessizliğe ağlıyor
Uzak her ihtimal yaza
Soğuk bir geceye gebe gün içimi seninle ısıtıyorum
Kızıl tan gün ağarırken
Hangi gün geçmedi ki
Hangi zaman durdu saat yelkevonda
Kalbsiz bir hatıra kucağında kundaklanan acılar
Avucunun içinde ufalandılar
Gün gelip birer birer yorgun bir akşamın kucağında....
Bilmem ki zaman hangi yağmurun kalbine işliyor
Şiir düşmüş mavi yolculuğunda yitip gitmekte her dem
Deniz derin ve asi gökyüzü ondan da derin
Bir şiirin kalbine işliyor geceleyin
Seni beklemekte gözlerim
Doğacak güzel günler doğarken ağlayan bir bebek kadar senim...
Nurten Ak Aygen