Değilmi ki demini alıyor her ışık karanlık geceler
şevkatin kıyına muhtaç kaç öksüz çocuk
gülüşüne ölmek için sabırsız iç çekiyor
yaşamak için bekliyor güneşin doğuşunu
saçlarını tarayan güneş ah saçların uykusuz geceler gibi
masum kümeleşir yıldızlar gözlerinde kuşlar gibi akşam ayazında
geç kalmış ay ışığının şafağı çoktan terketti mevsim
solgun bir günü daha astılar
gökyüzünün mavisine gecenin kara gözlerine
ne çok karanlık gece
ne sabırsız bekledik yarınsız yarınları
koynunda besliyor
uykusuz susuz bir umut kırıntısı içinde
ürkek dağlar gibi yürekler
yürek ısırığı bir sevda boyu
sende bitersin bir gün karanlık gece de biter
hüzün sarması düşün yüzü yıkanır elbet yağmurlarla
kalakalırsın
sarardıkça sevdalar
uyur gezer misali
eski bir fotoraf çerçevesinde
karlı bir kış panoraması sarar bakışlarını
can alıcı bir rüzğar
akşam sefası çiçeğini öperken
şeftali pembesi bir umut yeşerir akar toz gibi karların arasından
bakarken aralıkta aralık pencereden
günü güneşi seyrederken
kuş sürüleri geçer üstümüzden
bulutların altından nazar değer
gökyüzünün çatısına çakan şimşeklerden
ah elleri ellerindeyken gökkuşağının
gitme yedi renk kal
dolaşıyor yüreğinde çocuklar
ve çocuk kalpler..................
Nurten Ak Aygen