Nereden bakarsan bak bu dünyanın
Kapısından aynı yere çıkıyor
Hangi pencereden bakıyor uzanmış dal
Titriyor yapraklar
Hangi deniz derinden başlar
Bak işte çırılçıplak duruyor
Önümüzde dağlar ve ovalar
Oyuk oyuk oyulmuş yanyana ve bağlanmış kördüğüm sevgiler
Bir martı çığlık çığlığa
Karabataklar çamur içinde
Çöp ten batık bir memba görüntüsünde
Durgun sulardan eser yok
Herşey kirli
Ve hâlâ direniyor yeşil çam ağaçları
Koca dünyada bir okyanus da balık misali
Pul pul dökülmüş şehirden uzak
Ve yaşayan hatıralardan
Başka elimizde ne kaldı ki turuncu zamandan
Ah hayat hayat
Senin ellerin ne kocaman
Dişlerin ne büyük
Yutuyor insanı sevgisizlikten
Ölüyor çiçekler
Ve ölüyor güller
Dinmiyor akşam fırtınaları
Yürekleri kasıp kavuruyor
İnce bir kıvılcım
İnce bir kıvılcım
Çocuk ruhunda
Biraz saflık kaldıysa
Ne mutlu ne mutlu
Sevinçten yakarız bu şehri
Yeter ki sen gülümse çocuk
Her şey senin içindir
Değişmez sonuç nasıl olsa her iş sonunda olacağına varır
Göğsünde yeşersin taze dalda bin umut!
Nurten Ak Aygen