Büsbütün acıyla bulanmış gecenin son demindeyim
Az önce sonlanan ömrün perde arkası gösterimde…
Kırık bir Cumartesi,
Zaman yorgun.
...Alışılagelenden farklı olan tek şey
Yelkovan durduğu kadar eksiltiyor ömrümden.
Ne zaman gerçek yankılansa gecede
Kâbuslar sürüyorum bilinçaltımın en üst noktalarına
O vakit hep bir çocuk şeker yerine zehri zerk ediyor
Yüreğim uçukluyor kahroluyorum
Sonra sen bozumu bir düşle karşılaşıyorum
Tutsam ellerinden dikeli tel parmakları
Gitsem!
Ayaklarımın altı keskin düş kırıkları…
Bu yüzden hep boynu büküktür adımlarımın.
Gitmek hiç bu kadar terim anlamına ters düşmedi inan.
Ne zaman yoksun desem
Hep inadıma tam karşımdasın
Beklide bu adam akıllı gidemeyişin mahvetti beni
Yarım bir kalış bıraktın bak.
Hani söz vermiştin, unutacaktım zamanla?
Sözüne engel olanda sen, zamanı uçsuz bucaksız kılanda.
Bense gidişlerinin tek kahramanıyım hep bu senaryoda.
Hayata ne zaman bir veda ısmarlasam,
Adın dudak ucumda son arzu hala.
Başımın dizine devrilişini özledim.
Dilimin ucu hep aynı cümleye gebe.
“seni çok sevdim.”
Serdar Ahmet Kayacı..