(https://scontent-otp1-1.xx.fbcdn.net/v/t1.0-0/p403x403/21557931_1921289358191135_4036795688157426043_n.jpg?oh=9f6ad65140bd71258bbe978117dce2da&oe=5A5B31ED)
Bir üniversitede bir hoca derse şöyle başlamış. “Düşünün ki bugün dünyanın son günü. Yarın bu saatte herşey bitecek. Kurtuluş şansınız yok. Bugun ne yapardınız?” Tüm öğrencilerden birçok değişik cevap gelmiş:
– İbadet eder Allah’tan günahlarımı affetmesini dilerdim.
– Tüm sevdiklerimle vedalaşırdım.
– Üzdüklerimi arar özür dilerdim, beni affetmesini isterdim.
– Sevdiğim insanın son ana kadar yanımda olmasını sağlardım.
– Ailemle zamanımı geçirirdim.
– Anneme veya babama giderdim.
– Arkadaslarımla yarım saat eski günlerdeki gibi basket oynardım.
– Barbeku partisi yapardım.
– Sevgilimle zamanımı geçirirdim.
– Tüm sevdiğim yemekleri son bir defa yerdim.
– Yatar uyurdum.
– Güneşin doğuşunu ve batışını son defa seyrederdim.
– En sevdiğim yemeği hazırlar tüm sevdiklerimi akşam yemeğe davet ederdim.
– Hayatta en çok gitmek istediğim yere gider orda ölümü beklerdim.
– Jet uçağına binerdim.
Hoca bütün hepsini tahtaya yazmış. Sonra gülerek sormuş.
“Bunları yapmak için dünyanın son günü olması şart mı?”