kendime savaş açtım
sorular yok
sorgular yok
ihanetlere kapalıyım
aynaların katiliyim bu gece
kelimeler güçsüz, şarkılar kırgın
titredi bedenim
görünce
aşk ölümüne kendini seren genci
canını acıtan kordonda kanı
nefesim ağrılı gün ortası 00
kendimi tutukluyorum
takvim yok saat yok
içimde tek eksilen ben
hayali şehirde buldum kendimi
yaşam anahtarının kilidi bozuk
sustum dinledim sessizliği
sırlar kucağında asildi bakışlar
darbeli kelimelere paydos
yıllanmış şarap gibi yalan
durdum bakış mektupla anladım
meğer beni bekleyen benmişim
gerisi yalan
bunu anladım bu gece
sonsuzluğun sessizliğine dalmadan
nefesin son cümlesine kar düşmeden
rüya soluğunda geriye sarsam zamanı
anılar kalbine koyardım şiirlerimi
sanma ki ağlıyorum
gözlerime yağmuru bıraktı bulutlar
elveda sokağında sahipsiz kedi gibiyim
kendimi aldım karşıma dertleşiyorum bu gece
çevremde zafer çığlıkları katli farz yalan
boş verilen ayazda vicdan
tut beni der gibi
bana bakıyor kirpigimin ucunda ki damla
baharda hüzün kokulu
yılları terk ediyorum mevsimsiz
köprü altı çocuklar gibi dağınığım bu gece
kendini terk edecek kadar sevme çocuk
hayat gibi aşkta yalan
NURTEN TARIM