Bir gece..., vakit gece yarısına doğru
Alabama Otoyolunun kenarında duran
bir zenci kadın gördüm. Bardaktan boşanırca
yağan yağmura rağmen, bozulan arabasının
dışında duruyor ve dikkati çekmeye çalışıyordu.
Geçen her arabaya el sallıyordu.
Yanında durdum. 60'lı yıllarda bir beyazın
bir zenciye, hem de Alabama'da, yardıma
kalkışması pek olağan şeylerden değildi.
Onu kente kadar götürdüm.
Bir taksi durağına bıraktım.
Ayrılırken ille de adresimi istedi, verdim.
Bir hafta sonra, kapım çalındı.
Muazzam bir konsol televizyon indiriyordu
adamlar. Bir de not ekliydi, armağanda...
"Geçen gece otoyolda bana yardımınıza
teşekkür ederim. O korkunç yağmur sadece
elbiselerimi değil, ruhumu da sırılsıklam
etmişti. Kendime güvenimi yitirmek üzereydim,
siz çıka geldiniz. Sizin sayenizde ölmekte olan
kocamın yatağının baş ucuna vaktinde
ulaşmayı başardım. Biraz sonra son
nefesini verdi.
Tanrı bana yardım eden sizi ve
başkalarına karşılık beklemeksizin
yardım eden herkesi korusun...