Öyle bir giriyoruz ki birbirimizin hayatına,
hiç farkına varmadan anlamadan bir anda onun hayatında oluveriyoruz.
Yazarak, izleyerek, tuşlara dokunarak, yüreğimizde hissederek konuk oluyoruz birbirimizin hayatına...
Yazdıklarımızda, okuduklarımızda, paylaşımlarımız da, mesajlarımızda,
yakın gördüklerimizi bir daha kaybetmemek adına özelimize alıyoruz,
Bir süreklilik getiriyor sonra bu...
Her gün her yazısını, her paylaşımını, her mesajını merakla bekliyoruz o kişinin
Bu gün ne yapmış?
morali bozuktu bir ara
düzeldi mı acaba?
Hastaydı iyileşti mi?
Sevgilisiyle sorunları vardı düzeldi mi?
Annesiyle tartışmıştı ne oldu acaba?
Ve derken derken hayatımıza almış oluyoruz o kişileri, Yakın takibinde oluyoruz..
Ne yaptı ne etti ?
Bazen yazdıklarını da yeterli bulmuyoruz daha derine inip sorunlarına ortak olmak istiyoruz.
Öylesine yakın hissediyoruz ki kendimize...
Yazdıklarının haricinde anlamlar da yüklüyoruz yazdıkları mesajlara
Bu kız üzgün bak !
kapatmaya çalışmış ama
kapatmayı beceremediği bir mutsuzluk var yazdıklarında
Ve bir şeyi anlıyoruz..
Bazı insanlar aynı biz...
O kadar bize yakın, o kadar can, o kadar candan ki; Özümüz kadar yakın buluyoruz onu..
Seviyoruz..
Üzüntülü satırlarında hüznünü,
Satırlardan taşan sevinçlerinde mutluluğunu paylaşıyoruz...
Çok uzaklarda yüzünü göremediğimiz ama canımız kabul ettiğimiz dostumuz oluyor sevgiyle yaklaştığımız..kaybolmasını istemediğimiz canımızdan can oluyor...
En Kalbi Sevgilerimle Dostlar