aşık değildim sana.. aşk değildi benimki
aşk acı, aşk bencillik! oysa ben senin için de sevdim seni...
sevdim sadece.. sen gülerken, bana doğru yürürken, ellerin ellerimdeyken,
ellerin uzaktayken, sen başka bir evde, ben başka bir evdeyken, aklıma bile gelmiyordu yokluğun..
yokluk diye birşeyin yeri yoktu bende.. aşk değildi bu adını koyduğum..
hep vardın, kokumda nefes alıyordun.. benimle konuşuyordun, bana dokunuyordun,
içimden akan kelimeleri duyuyordun.. susuyordun, uyuyordun,
uyurken çok güzel görünüyordun...
öptüğün zaman ılık birşeyler iniyordu gövdeme.. sen sarılıyordun ama ben sıcaklığını hapsediyordum..
üşümezdim hiç.. yorulmazdım.. sen hiçbir çiçeğimi soldurmuyordun...
oysa aşık olunca insan, aklı duruyor.. zaman duruyor.. özlüyorsun, özlüyorsun, özlüyorsun....
özlemekle bitmiyor... bir şarkı duyuyorsun.. duruyorsun olduğun yerde.. birden o oluyorsun..
o da duyuyormuş gibi..
Sezen bi şarkı söylüyor, sen şaşırıyorsun!
içinden 'benim hislerimi nerden bilir? o da mı seni sevdi, o da mı seni bildi' diyorsun..
'iste yeminler ederim aşka, belki bir daha hiç tutulmazlar, inanmasan bile gel,
inandığım ne var ne yoksa, hiç vermediğim kadar ' diyor
gittikçe yükselen bir sesle çağırıyor...
hayır o değil çağıran benim, duyuyor musun?
'gör beni, bulup karanlıklarda sar biraz
ki doğmasın sabahlar, al sevgim hiç vermediğim kadar
unuttur yalnız yaşadığım her geceyi öyle gel, gel' diyor.
şarkı bitecek nerdeyse..
bekliyorum, gelmiyorsun..
ama alışıyorsun sonra ne bileyim belki anlıyorsun.. ya da anladım sanıyorsun..
kendi içinden cümleler kurup, bunları sanki o söylemiş gibi inanıyorsun.. hep içinden konuşuyorsun onunla..
cevapsız sorulara cevap buluyorsun.. aramıyorsun.. arayamıyorsun ki.. ne denir bilmiyorsun..
çoktan ikiye bölünmüşsün; yürüyüp gitmeliyim diyor bir yanın, bir yanınla hala özlüyorsun...
özlemek ayaklarından çiviliyor seni, gidemiyorsun.. e ne olacak şimdi, o da gelmiyor.. sen de gidemiyorsun...
gelmesin işte, tek giden o mu diyorsun kızıp; seni kendinden mahrum bırakışına,
senden mahrum kalışına küfrediyorsun... ama özlüyorsun, dedim ya özle özle, özlemekle bitmiyor..
bir an geliyor kıpırdayamıyorsun.. kıyamıyorsun unutmaya.. o kötü biri değil ki, onu sevdin sen..
senden gidince mi kötü olsun... gözlerindeki çocuğu anımsıyorsun..
güldüğünüz anlar geliyor aklına gülemiyorsun.. ağlayasın geliyor bazen, koca bir iç çekip başka birşeylerle ilgileniyorsun...
biri geçiyor yanından onun gibi kokan.. nefes alamıyorsun.. bir yemek yiyeyim diyorsun,
makarna yapmışlar, sosu da sos mu bizimkilerin yanında.. üstelik kızarmış ekmek de var..
yiyemiyorsun.. şarap kadehlerinin kırmızı gölgesindeki yüzünü anımsıyorsun,
içemiyorsun o lanet şarabı.. sen sarhoş olmuşsun zaten, gerek duymuyorsun.. bir dokunsalar bin ağlıyorsun..
yazıp yazıp siliyorsun, telefonu eline alıp bırakıyorsun, yolunu değiştiriyorsun bazı bazı..
ama aslında kendinden kaçıyorsun..
artık 'mutlu ol, iyi bak kendine' diyor şarkılar..
ve sen bana el sallıyorsun..
işte sevgilim aşkın bende ki karşılığı hep yokluk
ben sana aşık değildim...
nasıl aşık olacaktım ki ben sana
sen var oluşumdun benim..
hani rüyalar vardır, onların gerçek oluşuydun..
ben senin her halini ayrı ayrı sevdim..
seninle olan beni sevdim..
o kadar mutluluk fazlaydı bana zaten..
Allah'tan mutluluktan korkmayı yeni öğrenmemiştim..
ben;
seviyorum..
..........................
seni seviyorum..
ben seni pek çok.....
diyip dururdum..
kahretsin.....
oysa sen şimdi sevilmekten caydın
bana aşkı saldın
gidiyorsun...
peki
öyle olsun..