konuşmuyorum seninle tutup ölüyorsun
ellerin kuş tüyleri d&oluyor öldüğünde.
kumrular havalanıyor çam ağaçlarından
yağmur az önce yağmış
seslerini nereye kaldırıyorlar?
nereye düşüyor göğsündeki o çukur?
fotoğraflarda kalan silik gözlü çocuk s&oluyorsun
bir deniz günü ellerinde çakıl taşları ve kaya
balıkları
uzun çizmeleriyle balıkçı gözden henüz kaybolmamış
oluyor.
ölüyor dalgalar,
usulca değiyor çıplak ayaklarıma
arkamdaki kumluktan geçiyorsun
bir yabancı oluyorsun.
sonra tutup ölüyorsun bir kaç kuş için.
peşinden mi gidiyorsun sonsuz boşluk dolarken
gözlerine?
Kahraman Tazeoğlu