Ey! Cüretkâr âlim, tevbeden gel ki;
Gâfil fetvâların, affolur belki..
Şirinlik maskeni, taktıkça bil ki;
Kur’ân dâvâcıdır, mahşerde senden.
Ne amelin belli, ne îtikâdın,
Süslü kelâm etmek, tek istidâdın,
Şöhret olsa bile, dünyada adın,
Kur’ân dâvâcıdır, mahşerde senden.
Tevâzudan yana, bolcadır sözün,
Sözüne uymuyor, ne var ki özün..
Dilinde âyetler, çöplükte gözün,
Kur’ân dâvâcıdır, mahşerde senden.
Dünya pâyesine, sanki taparsın;
El etek öperek, köşe kaparsın.
Ismarlama yorum bile yaparsın,
Kur’ân dâvâcıdır, mahşerde senden.
(1992)
Cengiz Numanoğlu