O çocuk kalbine, Hakk’ın taktığı,
Üstüne sellerce, nûrun aktığı,
Ve Hazreti Muhammed’in yaktığı;
Ahlâk meş’aleni, söndürme sakın…
Doğruluktan yana, çeksen de çile,
Zilleti ne düşün, ne getir dile,
Yüreğinde kopsa, tayfunlar bile,
Ahlâk meş’aleni söndürme sakın…
Alın terin, rızkın ile yoğrulsun.
Adâletin, servetine tâç olsun.
Çünkü sen; Allah’ın sevdiği kulsun,
Ahlâk meş’aleni söndürme sakın…
Gösterme, şu dünya hırsına meyil,
Parayı put yapan, nefsine değil,
Sen yalnız, Cenâb-ı Allah’a eğil,
Ahlâk meş’aleni söndürme sakın…
Bakma, cehâletten, bâtıldan yana,
İlim denizinden iç kana kana,
Karanlık düşmandır, çünkü insana,
Ahlâk meş’aleni söndürme sakın…
Vatan bedelini, canla biçenler,
Şehâdet tasından, şerbet içenler,
Seni seyrediyor, Arş’a göçenler,
Ahlâk meş’aleni söndürme sakın…
Ömür: insan için, onur savaşı,
Ölüm: Hakk’a giden, bir yolun başı.
İslâm Bayrağını, mahşere taşı,
Peygamber rûhu’nu incitme sakın…
(1991)
Cengiz Numanoğlu