Rabb’imiz, Dîn’imiz, Kur’ân’ımız bir,
Peygamber sevgimiz, îmanımız bir,
Zulmü lânetleyen, vicdanımız bir,
Bu kavgamız neden.. Mü’min kardeşim?
Mânâ soframızda, aşımız aynı,
Hakk için gözlerde, yaşımız aynı,
Kıble’miz, Kâbe’miz, taşımız aynı,
Bu ayrılık neden.. Mü’min kardeşim? ..
Güzelim tarlanı, ayrık bürümüş,
Kirli sular, evlek evlek yürümüş,
Gencecik fidanlar, kökten çürümüş,
Kurtar şu toprağı, Mü’min kardeşim...
Tevhîd merceğini, gözlerine tak;
İslâm Âleminin, şu haline bak..
Hâince ekilen, tarihî nifak;
Kanla besleniyor.. Mü’min kardeşim...
Uzaktan baktıkça, sen o Kur’ân’a;
Belki de lâyıksın, bunca hüsrâna..
Musîbet, îkazdır çünkü insana,
Musîbet, mesajdır.. Mü’min kardeşim...
Kur’ân’ı, vitrinde görmek başka şey,
Yeşil dantel kılıf, örmek başka şey,
O’na kalp gözüyle, girmek başka şey,
Gir de, gör kendini.. Mü’min kardeşim...
“Kalbim temiz” derken, önce biraz dur;
O kalbini, Kur’ân mihengine vur..
Ümit ve korkunun dengesini kur,
Mîzan çok hassastır.. Mü’min kardeşim..
Varsa.. Bir insanın, zerre kibiri;
Göremez, kalbinde biriken kiri..
Pas, nasıl ki yer bitirir demiri;
Kibir de öyledir.. Mü’min kardeşim...
Yazık ki; âlimler susuyor şimdi,
Cehâlet, hükümler kesiyor şimdi,
Rüzgar, dörtbir yandan esiyor şimdi;
Söndür şu yangını.. Mü’min kardeşim...
(1993)
Cengiz Numanoğlu