Aramızda çok fark var, çektiğim bunca derde
Siz kısmet diyorsunuz ’insaf’ diyorum ben de...
Belki ben yanılırım şansım bir gün döner de
Tesellinize ’laf-ı güzaf’ diyorum ben de...
Başımda dağ etmişken Hak’tan gelen zerreyi
Nankörlük sanılmasın deve görmem pireyi
Beşikten mezara dek kullanılan süreyi
Ömür sayıyorsunuz, ’israf’ diyorum ben de...
Kalleşliğin ismini yar koyanlara sözüm
Vicdanı kulağından zor duyanlara sözüm
Bir gün çok yaşamayı kâr sayanlara sözüm
’Alıp verilen nefes masraf’ diyorum ben de...
Bozuk maya ekleyip tavı geçmiş hamura
Somun küstüren kıvam getirdiniz onura
Telli duvaklı gelin ettiğiniz gurura
’Yakışıyor mu haram zifaf?’ diyorum ben de...
Yüzünü ekşitmesin sözüm muhatabının
Hangi evresindeyiz insanlık etabının?
’Kapağı açılmamış merhamet kitabının
Sırrına eren hangi sahaf?’ diyorum ben de...
Cinsiyeti koz sayıp avunuyorsunuz ya
Kadın olmaktan mahcup dövünüyorsunuz ya
Mavi kimlik kartıyla övünüyorsunuz ya
’Çoğunuz insanlıktan muaf’ diyorum ben de...
Riyâ ifrazatına bulanmışken canınız
Övünmek şartı mıdır kırmızıysa kanınız?
İkilemde kalmışsa yaradılış yanınız
Bulunduğunuz yere ’araf’ diyorum ben de...
Tevazuyu kibirle çırpmak maharetiniz
Hayayı çaktırmadan kırpmak maharetiniz
Cin olmadan şeytan mı çarpmak maharetiniz?
’Asıl sizin tavrınız tuhaf’ diyorum ben de...
Sabrımı küçümseyip ezecekse bazınız
’Haline şükret’ diye yazacaksa bazınız
Otuz altı mısraya kızacaksa bazınız
’Dokuz dörtlük sadece paraf’ diyorum ben de...
Ali ERDİNÇ