Bu şiirim de sana... Başka kime olacak?
Yaşadığım müddetçe hep seni yazacağım...
Kâh canım deyişini, ya da terkedişini
Sevincimi, hüznümü ve kini yazacağım...
Ne gidişin umrumda, ne de yas tutacağım
Kadermiş... Ne diyelim, mecburum yutacağım
Mendilime sıçrayan kana kan katacağım
Bu defalık bambaşka bir konu yazacağım...
’’Varlığım ibadetin tanımı’’ demiştin ya,
’’Bedenim sana Rabbin sunumu’’ demiştin ya,
’’Allah bu dizde alsın canımı’’ demiştin ya
Dizlerimde yattığın o ânı yazacağım...
Dokuzuncu köydün sen ve ben ordan kovuldum
Çalar saattim amma, yirmibeşe kuruldum !:
Yoruldum be kitapsız. Kuran çarpsın yoruldum
Haddime mi imanı ve dini yazacağim?
Hergün başka yerinden dinledin de sözümü,
Cevap çok kolaydı da, hadım ettin çözümü...
Teferruatı boşver. sana özün sözü mü?
Demem o ki vefasız... Bak şunu yazacağım:
Hayatımda iki kız vardı ölüme değer,
Sana anlattım ama, dinlememişsin meğer.
CAN KIZIM ve sen işte... Kulak verirsen eğer
Benim ezberimde de, sen tanı... yazacağım...
Ali ERDİNÇ