Ömrümde gördüğüm en büyük belâ,
Cinnet nöbetime tanık gözlerin.
Tutuklu bir yeşil, firari elâ
Canıma kastetmiş sanık gözlerin.
Kaşların Rabbim’den bir emir almış,
Alnında bir ömür secdeye dalmış.
Kirpiğinde yosun artığı kalmış
Hicran denizinde konuk gözlerin.
Parçalı bulutlu bir turkuazdır,
Süzülen her damla arşa avazdır.
Kaç tasvir uydursam vallahi azdır
Lûgata sırtını dönük gözlerin.
Bir baktım, en kâfir imanı gördüm
İçinde tüm geçmiş zamanı gördüm
Kapkara zifiri dumanı gördüm
Doğuştan mı böyle yanık gözlerin?
Buğusu üstünde bir somun bile,
Böyle damla damla sunulmaz ele...
Ne kadar kendini sıksan nafile
Hıçkırıklarına yenik gözlerin.
Ali ERDİNÇ