`BEYNİMDE İKİ AT YARIŞ HALİNDE
BİRİNİN GÖZÜ KÖR, BİRİ ÜÇ AYAK!``
Sakat atları hep vuruyorlarmış
Kandan ve silahtan her an iğrendim.
Halbu-ki çok işe yarıyorlarmış
Onlar yarıştıkça neler öğrendim...
Kör atın adını aşk tayı koydum
Sürekli koştu da, final bilmedi.
Hep yasak yarışta adını duydum
Alnındaki teri kimse silmedi...
Topal at, neşemdi. Tek ayak kesik!
Yönünü bilse de, varış uzaktı.
Bana karşı mahcup, yüreği ezik,
Üç ayak yanında biri tuzaktı...
Hayat pisti denen zorlu koşuda
İki tayı birden sürmek kumarmış.
Cinsi de farketmez, ırkı, yaşı da
Birinin kaybını biri umarmış...
Topal at, semeri kabul etmezdi
``Üç ayak yeterli yük`` derdi bana.
Küserse, bir karış bile gitmezdi
``İstersen kızgın yağ dök`` derdi bana...
Kör ata gem vurdum, tehdit savurdu:
``Dizgine gelecek kadar düşmedim!
Beni ezelinden Hüdâ kavurdu
Bakıcı elinde yanıp pişmedim...``
Seyislik mi benim işim değildi,
Onlar mı huysuzdu?.. Ben çözemedim.
Mağrur gezen başım yere eğildi
Keyfimce dörtnala ben gezemedim...
Başıboş bıraktım, karışmıyorum
Kendi hallerine yetseler bari.
Çekildim, artık ben yarışmıyorum
Kör topal geçinip gitseler bari...
``Sakat atları hep vuruyorlarmış
Kandan ve silahtan her an iğrendim.
Halbu-ki çok işe yarıyorlarmış
Onlar yarıştıkça neler öğrendim...``
Ali ERDİNÇ