Anahtarı bende unutup gitmiş,
Kapıda kalmıştır Erguvan şimdi.
Unutkanlığına eyvahlar etmiş,
Bir küfür salmıştır Erguvan şimdi...
Çilingir kapıda titrek eliyle,
’’İllallah’’ dedirtir öcbe diliyle.
’’Lâ-havle’’ savurup, doğal haliyle
Sinirden gülmüştür Erguvan şimdi...
İlk işi doğruca duşa girmektir
Kendini buz gibi suya vermektir
Makyajdan arınıp keyif sürmektir
Rujunu silmiştir Erguvan şimdi...
Islak saçlarını havluya sarıp,
Dolabı açmıştır mutfağa varıp.
Kendine mükellef bir sofra kurup,
Perhizi delmiştir Erguvan şimdi...
Mutfaktan, balkona geçer birazdan
Mutlaka bir şişe açar birazdan
Hüzüne, efkâra uçar birazdan
Kıvama gelmiştir Erguvan şimdi...
İlk selam geceye, sonra şişeye!
Koltuğunu çeker en baş köşeye
Mezeyi sevmez de, görüntü diye
Bir elma dilmiştir Erguvan şimdi...
Sevdiği şarkıyı koyup plağa, (!)
Dubleyi hışımla süzer damağa.
Masada kâh garson, kâh hanımağa
Çakırkeyf olmuştur Erguvan şimdi...
Bütün mazisini döker elekten.
Simâsı farksızdır nurlu melekten,
Sinsice yaklaşıp, zalim felekten
Bir gece çalmıştır Erguvan şimdi...
Geceyi sabaha kahveyle bağlar,
Kendine kırk yıllık bir hatır sağlar.
Çukurdan farksızdır gözünde dağlar,
Kafayı bulmuştur Erguvan şimdi...
Elâ gözlerine uyku çökmüştür,
Işığı söndürüp, tülü çekmiştir.
Kendini yatağa serip, dökmüştür
Rüyâya dalmıştır Erguvan şimdi...
(Ben onu kendimden iyi tanırım)
Ali ERDİNÇ