Bu sana yazdığım, son yirmi satır!
Gururun beni bu karara itti...
Ne değer bilmişsin, ne hâl, ne hatır;
Sözlerin gönlümü burmaya yetti...
Ne buldum verdiğim değere karşın?
Merhamet bir dirhem, tafra bin arşın.
Hedefin bağrımdı, son sözün kurşun,
İki çift kelimen vurmaya yetti...
Su dan bir sebeple kızmışsın ya sen...
Kutsal yeminini bozmuşsun ya sen...
``Belki görüşürüz!`` yazmışsın ya sen...
O -belki- kalbimi kırmaya yetti...
Günah farzetsemde nurlu simânı,
Kör nefsim bilmiyor dini imanı.
Yaşamak şart değil sensiz zamanı
Düşünmek beynimi yormaya yetti...
Kendimi pay eder, bana kalmam ben,
Bu kafa bendeyken, huzur bulmam ben.
Şairlik belki de, adam olmam ben
Tecrübem bu fikre varmaya yetti...
Ali ERDİNÇ