Hiç kolay olmadı unutmak seni
Yokuşlar düzlüğe erdi, unuttum...
Ölçüye kavuştu gönül ekseni,
Hayatım dengeye girdi, unuttum...
İnancım öfkemle şimdi hem-fikir,
Arayıp sorarsam, yüzüme tükür!
Verilmiş sadakam varmış çok şükür,
Yaradan metanet verdi, unuttum...
Sabrımla amansız bir cenke girdim,
Umutlar dolusu zâyiat verdim.
’’Bu sızı eksilmez, çoğalır’’ derdim,
Seneler yaramı sardı, unuttum...
Ne zaman gözlerin intizar giyse,
Canımdan bezerdim o nasıl şey se!
Rüyâ mı, kabus mu? Adı her neyse;
Şafaklar hayıra yordu, unuttum...
-Hiç- sayıp bu kulu sen kandıralı;
İtimat komada, ağır yaralı.
Hayâl denizinde, aşk bandıralı
Sandalım kıyıya vurdu, unuttum...
Sûretin beynimin kiriymiş demek.
İnadım aczimden iriymiş demek.
’’Yanıltmaz’’ diyordum, eriymiş demek;
Yüreğim sözünde durdu, unuttum...
Ali ERDİNÇ