En tembel öğrenciyim hayat denen okulda,
Sınıfından bahçeye, buralar sen kokuyor...
Dersten, sınavdan öte; İsmin kalmış akılda,
Kalem defter koyduğum sıralar sen kokuyor...
Her sabah ki andımız, hicrinle solmaya var,
’’Varlığım varlığına armağan’’ olmaya var,
-Karatahta- yalnızca adınla dolmaya var,
Tahta ya isim veren karalar sen kokuyor...
Beden dersinde hasret bunalttı beni terden,
Ayaklarım saçına dolandı, düştüm birden!
’’Canın sağolsun’’ deyip, tekrar doğruldum yerden,
Dizimde pıhtı-pıhtı yaralar sen kokuyor...
Hayâlini köreltmek, silmek ölüm ötesi.
Formülünü keşfetmek, bilmek ilim ötesi.
Kantinde bir çay içip, gülmek zulüm ötesi;
Adı teneffüs olan aralar sen kokuyor...
Veli toplantısında öğretmenler çıldırdı,
Müdürümüz kaydımı alt sınıfa aldırdı.
Vuslat dersinde hoca son sözlüye kaldırdı,
Karnem kırıkla doldu, sorular(!) sen kokuyor...
Ali Erdinç