Birkaç mekânım kaldı adresimi sorana,
Ya karakol, hastane; Ya da mezar diyorum...
Gözünde göz görürsem el basarım Kuran’a,
Ne Firavun zapteder, ne de Sezar diyorum...
Her sobe de sen varsın. Sağım, solum, önüm yok!
Seni sevmekten gayrı hünerim yok, ünüm yok.
Asgari aşığım ben. Mesaim yok, günüm yok
Sevda memurlarına hergün pazar diyorum...
Kuluz nihayetinde, haz yapanlar oluyor;
’’Nasıl erkeksin’’ diye caz yapanlar oluyor.
’’Bizi de gör’’ diyerek poz yapanlar oluyor,
’’Sevdalıyım’’ demeyip, ’’annem kızar’’ diyorum...
Ne tabipler uğraştı, senden caydıramadı
İsmini yüreğimden milim kaydıramadı.
’’Senkoloji’’ servisi teşhis uyduramadı,
Bu yara dikiş tutmaz, çok kan sızar diyorum...
Alabora olmuşum, sandalımda kürek yok,
Seni sevmek olmasa, taşıyacak yürek yok.
Görünen bir köyüm ben, kılavuza gerek yok
Muhtar sensin aza ben... Değmez nazar diyorum...
Şeytan istifa eder bu sabrımı gördükçe,
Melekler halay tutar itikadim sürdükçe.
Dört kitap var, tek şahit. Allah izin verdikçe
Bu yemini yalnızca ecel bozar diyorum...
Mecnun kör olmuş, kabul. Sevgide ölçü buysa!
Bir de ’’nankör’’ derlerdi ismini Ali koysa.
Pinokyo en dürüstü... Ne yalanlar var oysa
’’Senden caydı’’ diyenin burnu uzar diyorum...
Her yazana saygım var, lüzum yok küstürmeye
Sevda kasırgasını tersinden estirmeye.
Şiir yazmak lazımsa sevgiyi göstermeye,
Aşık adam yazarsa böyle yazar diyorum...
Ali ERDİNÇ