Çekmişim dünyadan eli eteği
Yeter daha isyan ettirme gönül
Damarıma basma yersin köteği
Kafamın tasını attırma gönül
Bırak bir köşede uyusun ruhum
Bırak duyulmasın figanım ahım
Cinnet ülkesinde günahkâr şahım
Günahıma günah kattırma gönül
Bilmem hangi yandan bilmem kimdensin
Bağ bozup bağbanı gülden edensin
Cümle elemimin mesulü sensin
Boş yere kadere çattırma gönül
Saplanıp kalmışım bir kara kışta
Zebaniler cirit oynuyor düşte
Bir adım sonrası uçurum işte
Gülerek arkamdan ittirme gönül
Dikeni sevmişim gülden bana ne
Divane olmuşum elden bana ne
Baldıran zehri ver, baldan bana ne
Aman ha huzurdan tattırma gönül
Her şeyim aşikar saklım kalmadı
Peşine düşecek aklım kalmadı
Gayri yaşanacak iklim kalmadı
Mülkî’ye yâr diye tutturma gönül
Aslan AVŞARBEY